Nakakaaliw talaga ang kamatayan.
Bakit ba ang dami nating gustong malaman tungkol dito?
Dati naman, basta kapag may nakitang lumulutang lutang sa ilog, sure shot na nalunod yun. Bakit ngayon may autopsy na?
Sabagay kung tutuusin hindi lang naman kasi talaga tayo ang may hawak ng buhay natin. Kahit na gaano pa natin kahaba gusto mabuhay, wala din tayong magagawa.
Daan daan ang may hawak na patalim diyan sa isang corner, libo libo ang naninigarilyo na walang pakealam kung masinghot pa ng iba o hindi ang usok nila,madaming natataeng driver ang nagmamabilis at higit sa lahat madaming mga hillbilly freaks na cannibal sa mga kagubatan. Magingat kayo sa kanila dahil mga retarded sila at madalas e mas malakas ng ‘di hamak sa’tin kasi nagmutate sila dahil sa toxin(Babala: kahit na saksakin niyo sila ay hindi sila mamatay). May mga monsters nga din pala na kayang kaya kang gawing candy pero next time nalang natin idiscuss yun.
Noong bata pa ako. Hindi pa ako takot mamatay. pwede na kong mamatay pagkatapos naming magjolen ng mga kalaro ko o kaya pagnanalo ako ng dalawang dangkal ng text. Ang babaw ko pa noon. Ngayon ayaw ko pang mamatay kasi mababa pa ang height ko. Not cool. Well let me say fuck it.
Ano nga ba ang kamatayan?
Don’t give me that shitty science definition. Ang gusto ko malaman yung rason kung bakit kailangan pang mamatay ng isang tao.
Ewan ko ah pero sa tinatakbo ni mother earth ngayon. Pagnadedz yung tao biglang magiging santo. Kagaya nalang ni Michael Jackson. Ampfness. Hindi ba nung buhay pa siya isa siyang pedophile, isa siyang rapist, isa siyang dingbads, isa siyang etc. na hindi maganda? He was the fucking joke of the town. Pero bakit nung bigla siyang nawala e nagkaamnesia ang mga tao at ang naalala lang nila ay ang Billy Jean? Oo napakahusay niya sa pagkanta at pagsayaw. Pero damn it. Binubura pala ng kamatayan ang lahat ng mga negatibong nagawa mo sa mundo.
Ayos pala e no. So kung ako sa’yo dapat maging pangarap mo paglaki mo e sana mamatay ka.
No comments:
Post a Comment